OVERZICHT Italië in drie emoties
Mijn vakanties (ja dat is meervoud,
#hatersgonnahate) zitten er officieel op. Vanaf nu zal ik tot het einde der
jaren (toch zéker tot november) in dit kleine land vertoeven en dat wilt
zeggen dat ik ook weer afscheid moet nemen van de betere cuisine. Back to basic ontbijtjes, lunchmaaltijden waar
ik misschien net iets meer animo in had mogen stoppen en avondmalen die
ongeveer zo creatief zijn als een kindertekening tijdens de Sinterklaasperiode.
Ik weet, ik weet: ook in België is er uiteraard ruimte voor culinaire
uitspattingen die de speekselklieren doen overstromen. Ik onderbenut die ruimte
alleen soms. Relatief geregeld. Vrij vaak.
Uit financiële zelfbescherming en om
expansie der heupregionen te vermijden, is het voor ondergetekende namelijk niet
verstandig in België dezelfde culinaire standaarden na te leven als in
het buitenland. Also, working often makes me too tired to cook. Ik beeld mij nu in dat er ergens een supermama met een baby op
de arm aan haar fornuis erwtensoep staat te maken (ik heb zin in erwtensoep),
meanwhile mijn nieuwste blog meepikt, waarschijnlijk ook aan een of andere belangrijke conference call deelneemt en dat alles terwijl er ergens in de ruimte ook nog een peuter enthousiast twee potdeksels tegen elkaar zit te slaan in een
persoonlijke interpretatie van K3’s Piña Colada. If only I knew.
Maar we wijken af. Omdat afscheid nemen nu
eenmaal geen afscheid nemen is zonder een stevige portie zout in de wonde en herhaaldelijke
aanhalingen van hoe fijn het toen wel
niet was, heeft u niet één, maar zelfs twee blogposts van mij
tegoed aangaande mijn recentelijke geografische omzwervingen. Geniet van dit
moment. Dit voelt toch een beetje als Kerstmis in juli, niet? Ja. Kerstmis in
juli. Exact. Vandaag presenteer ik u Italië in drie emoties die niet allemaal amore zijn en snel volgt een overzicht
van alle eatspots in Kopenhagen. Want citytrippen voor de cultuur is zo 2016.
Extase
In tegenstelling tot wat veel mensen
denken, is Italië met zijn pizza e pasta niet het inferno voor de zwakbedarmden
onder ons. Au contraire, omdat de
problematiek daar zo breed verspreid en gekend is, zal u niet snel iemand
vinden die het in Puglia hoort donderen wanneer u van glutine spreekt en hebben ze bovendien op bijzonder veel locaties
glutenvrije alternatieven ter beschikking. In de supermarkt staat er daarnaast op bijna alles senza glutine. Dus hàllo
glutenvrije ravioli, glutenvrije pasta, glutenvrij brood, glutenvrije lasagna, glutenvrije
panini, glutenvrije patatine … en cheerioooo jeansbroek die ik even drie weken niet meer zal dragen. Een mens zou voor minder extatisch worden. (Eén welbepaald moment van
extase speelde zich af in La Spezia waar ik de aller aller allerbeste
mosselen uit mijn bestaan heb gegeten. Neem
en eet daarvan, u allen.)
Verontwaardiging
In Firenze
wou ik een ijsje bestellen en werd ik de les gespeld door de ijsschepper
in kwestie omdat ik niet tijdig mijn allergenen had gecommuniceerd. (Ik ben daar af en toe laks in, dat is niet altijd gezond – maar 't was begot een ijsje, geen volkorenbrood.) Toen ik
vroeg om geen koekje bij mijn stracciatella te voegen, manifesteerde zich bij haar klaarblijkelijk een rood zwaailicht en kwam er een woordenstroom van I have to tell her
when I’m allergic because I can’t have the ice cream all the ice cream has
gluten and lactose but only the fruit ice cream has none so yes maybe I can have
the fruit ice cream but only the fruit what would I like from the fruit. Ik was een beetje van mijn lactose, en heb dan ook nog eens aardbeienijs in plaats van frambozenijs besteld. Het is mooi dat die vrouw zo bezorgd was (over haar aansprakelijkheid), maar het laatste wat ik nodig heb is dat een onbekende die wel naar hartelust alle voeding mag binnenschrokken, mij gaat vertellen hoe ik met eten bestellen moet omgaan. Daarnaast: gluten in stracciatella-ijs? Zat er ergens een of ander zuur glutenetend
monster dat zoiets had van vandaag zit mijn onderbroek slecht dus nu ontzeg
ik de beste ijssoort ter wereld die perfect glutenvrij te maken is aan zij die reeds voedselgewijs beperkt zijn? Asking
for a friend.
Amore
Misschien was het de wijn of de Aperol
Spritz, misschien waren het de verrukkelijke maaltijden waar ik zorgeloos van heb
kunnen genieten (de EXQUISITE mosselen die ik heb
kunnen nuttigen #neverforget, maar ook veel andere topmaaltijden op klassieke en nieuwe adresjes, cf. infra), misschien was het het gi-gan-tisch uitgebreid
aanbod in elke supermarkt (twee rayons, ik zou zelfs niet durven u zoiets voor te
liegen), misschien was het het feit dat zelfs banale tomaten en aubergines daar out of this world smaken, misschien was
het het idyllische en rustgevende landschap waarin al de bovengenoemde zaken plaatsvonden – het was sowieso het fantastische gezelschap dat uit mijn
favoriete personen bestond – maar Italië heeft mijn hart voor het zoveelste jaar op rij gestolen. Mijn hoofd zingt nu TI AAAAMO TI AMO TI AAAAMO en de voorgenoemde hypothetische peuter zorgt voor percussie. 't Is feest. We gaan afronden.
Zeven
musteats in Italië
Always and forever: La Taverna di Vagliagli in Vagliagli
En volgende keer ga ik nog eens terug: Vivace in Perugia
Om to the nom: Osteria Le Logge in Siena
Voor acciughe sotto pesto moet u in Sovechille
zijn
Onbekend, maar nu uitermate bemind: La Vecchia Lira in Volterra
Mosselen, mosselen en zei ik al mosselen: Trattoria La Nuova Spezia in La Spezia
Glutenvrij alles want denemelbestaat: La Locanda del Pentegallo in Turijn
Glutenvrij alles want denemelbestaat: La Locanda del Pentegallo in Turijn
Reacties
Een reactie posten