INFO Random Acts Of Kindness Day

Dag mijn beste wc-buddy, wees o-zo gegroet en welgekomen.

Ja! Ik kom nog eens op antenne! Het leek mij namelijk weer hoognodig om u wederom met een schrijfsel te bekoren (of om er toch op zijn minst lichtjes uw leesogen mee te strelen voor u slapengaat - zijn er nu mensen die freaken door de gedachte van een oogbol aan te raken? Golly, weer wat lezers minder. Goed bezig, Verhaert, people management optimaal) en what better day to do so dan op Random Acts of Kindness Day? Als dat foutieve informatie is waarop ik mij baseer en vandaag niet zo'n dag betreft, wijzen we beschuldigend met de vinger naar de Instagram van Flair (ofte Flavi, zoals men dat vroeger mislas - ja, "men", bijzonder algemeen en niet specifiek) maar zijn we stiekem toch in onze handjes aan het wrijven wegens heel blij dat ik het een excuus vond om nog eens achter mijn toetsenbord te kruipen. Want ik zit overdag nooit aan een toetsenbord? Ja? Bof, ik ben mezelf in een hoekje aan het schrijven. Ik ga er weer uitkomen en proberen mijn blog te maken. Of u hem een act of kindness zal vinden, betwijfel ik - maar random zal hij zeker zijn. Zijn we allemaal mee? ARE WE EXCITED?

marvel deadpool twitter tweet wade wilson
via Giphy


(Deadpool! Ja! Kijken!) Wat is er hip, hot en happening in het leven van Julie, u vraagt? Wel, zo ongeveer, wait for it, niets. Ik kan u wel met enige (los vrij veel, maar dan ook weer niet té veel want het eindresultaat zag er in feite nog steeds relatief debiel uit) trots meedelen dat ik mijn eerste ski-week evah zonder beenbreuken en kleerscheuren heb afgewerkt en nu volledig begrijp waarom mensen dat zo graag doen. Und no, 't was niet den alcohol. De angst om te vallen is gegrond gebleken, maar zelfs 10 meter rugwaarts een berg afschuiven is eigenlijk zo erg nog niet. Al wou ik na dat voorval wel mijn ski's uitdoen en de rest van de piste te voet terug naar Tignes gaan, hetgeen niet van bijzonder veel doorzettingsvermogen getuigde en ook niet echt doenbaar was. Afin, we zijn verdergegaan op ski's en ik wil op deze moment ook heel graag verdergaan op ski's. Zucht van heimwee.

YWG

We onderbreken deze uitzending even voor een mini CATCH OF THE DAY-intermezzo. Stay tuned! Enkele weken geleden at ik bij La Botte in Genk probleemloos aangepast glutenvrij. Een risotto als voorgerecht, een speciale carbonara variant met truffel (here come the truffel, I love the truffel) als hoofdgerecht en een panna cotta als dessert - bijzonder, bijzonder lekker allemaal. Peppe heeft voor mij het nodige gedaan, zegt. Kijk zeker nog eens op mijn lichtjes aangevulde locatielijst voor meer voltreffers in de glutenvrije roos.

YWG YWG YWG

Omdat terugdenken aan dat weekje met stijve kuiten mij licht weemoedig stemt - en u ongetwijfeld ook, aangezien u gekluisterd aan uw scherm meeleeft met deze glutard - lijkt me dit de ideale moment om over comfort food te beginnen. Die overgangen, hoe doet ze het toch hé. Reeds enige tijd geleden maakte ik zelf rijsttaart volgens het recept dat op de verpakking van de Bosto dessert rijst staat (dan heeft een mens een tiental glutenvrije kookboeken, het is toch iets hé mevrouw) en ik stel gewoon even voor dat u dat ook eens doet. Supereasy. Waarschuwing: melk kookt snel over. En het gebak lijkt eens in de oven faliekant te mislukken, maar het ingezakte resultaat is succulent. Mooi woord hé. Ik wou hier voor uw gemak graag het volledige recept meegeven, maar we hebben blijkbaar geen dessertrijst meer in huis. Het leven is geven en nemen, zo blijkt alweer. Ik geef u niets, u kan niets nemen. Maar geniet van de foto, will ya? Ohja, even terzijde: een recent ontdekte ganz glutenvrije wasabipopcorn (seriously, de combinatie van wasabi (iets met wasabi zonder gluten, collectief gejuich amirite?) en popcorn be being tha bomb) is ook bijzonder aangenaam to eat the sad away.

YWG

Tot slot - we zijn alweer aan het einde gekomen van dit slaapstimulerend epos - doe ik naar goede gewoonte ook dit jaar weer mijn best om wekelijks meerdere #dagenzondervlees in te lassen (vollenbak humperdink vlees en vis schrappen bracht in het verleden stevige tekorten met zich mee, dus ik doe het gematigd - haters gonna hate hate hate hate hate). In die vlees- en visloze sferen maakte ik maandagavond een bijzonder smakelijke driekazen-spinazie pasta, geheel (maar dan weer niet volledig geheel, want ik had geen blender en de winkels geen ricotta #freestylah) volgens de receptuur van meneer Meus. U wilt dit ook eens geprobeerd hebben in de komende iets minder dan 40 dagen, receptje vindt u op de website van Eén.

YWG

En hoe zit dat met u? Wie denkt u dat De Mol is?

Reacties